Geschreven door: Geritia Gortemaker bewoonster van De Saffier.
Afgelopen jaar verliet ik mijn oude vertrouwde omgeving vol leuke huisgenoten om samen met mijn 2 konijnen op De Saffier te komen wonen. Ik kende er zo goed als niemand, wat voor mij inhield: nieuwe mensen, nieuwe verwachtingen en nieuwe regels. Bij mijn nieuwe omgeving kwam ook kijken dat ik opnieuw grenzen moest verkennen: in het begin loop je een beetje op eieren. Hebben de buren last van mij? Maak ik te veel of te hard geluid. Oeh shit, ik heb iets aan laten branden, ruiken ze dat nu ook? Ik hoop dat ze nog wel een keer mee willen eten. Je kent het wel, of misschien ben ik er gewoon zo één die er te veel over nadenkt.
Mijn konijnen lopen altijd los in mijn kamer, ook als ik de deur uit ga, pas als ik ga slapen gaan ze hun huisje weer in tot ik weer wakker word. Ik besloot een avondje te gaan stappen met vrienden en dacht: ik ruim mijn kamer op voordat ik de deur uitga. De afwas was gedaan, ik had stof gezogen en mijn bed opgemaakt, zodat wanneer ik dronken terugkwam ik me niet hoefde te ergeren aan de zooi of te struikelen over wat er op de vloer lag.
Rond 05.00 uur was het zover, ik was klaar met de avond en keek uit naar mijn bed. Ik opende de tussendeur naar mijn deel van de gang en hoor een zoemend geluid. Geërgerd dacht ik nog: welke asociale bewoner gaat nu om 5 uur ‘s nachts nog stofzuigen, die spoort voor geen kant! Nieuwsgierig naar wie de bewoner was liep ik langzaam op het geluid af, totdat ik voor mijn eigen deur stond. Ik kreeg een hartverzakking. Het geluid kwam gewoon uit mijn eigen kamer! Ik was de idioot die om 5 uur ‘s nachts aan het stofzuigen was. Alleen kon dat natuurlijk niet, want ik was er al de hele nacht niet. Scenario’s gingen door mijn hoofd. Iemand heeft ingebroken!… om te stofzuigen in mijn kamer? Niks was logisch. Ik raapte mijn moed bij elkaar, klaar voor wat er ook achter mijn deur zat en gooide mijn deur open. Niemand, alleen de stofzuiger die aan het blazen was en twee konijnen die er bovenop aan het spelen waren. Ik was gewoon de stekker vergeten uit het stopcontact te halen (zucht… rolt met ogen) Ik was toen niet alleen de idioot maar ik voelde me ook echt een idioot.
Vanaf deze maand geven bewoners van De Saffier de pen door en nodige een volgende bewoner uit om te schrijven over zijn of haar belevenissen op de Saffier. De volgende schrijver is Wim Kok!