Door Sanne Korte, bewoner van De Saffier
Het is 12 uur, dus het is tijd voor boodschappen. Met z’n tweetjes, gewapend met een
boodschappenlijst, gaan we op jacht. De grootste uitdaging is misschien wel om te bedenken hoeveel
pannenkoekenbeslag we moeten maken, om vanavond bijna 40 personen te kunnen voorzien
van pannenkoeken. Hoeveel pannenkoeken eten we ongeveer per persoon? Zit daar dan nog verschil
is tussen jong en oud? Over beleg hoeven we gelukkig niet heel lang na te denken; daar horen in
ieder geval spek, kaas, appel, rozijnen, stroop en poedersuiker bij. Ook komen we erachter dat 10
liter melk best zwaar is, en dat we binnen ons budget ook nog ruimte hebben voor drinken en een
toetje. Een tweede ronde boodschappen doen is dus toch wel echt nodig (en dan nemen we een
karretje mee).
De tijd vliegt voorbij, en voor alle boodschappen aangekomen zijn in de keuken van de eerste
verdieping, werd het al bijna 15 uur. Nu met z’n drietjes, beginnen we met beslag maken, appels
snijden, kaas schaven, pannen warm laten worden en bakken! Gelukkig kwam er een extra reddende
engel een heerlijke stapel kaaspannenkoeken voor ons bakken, en kregen we van andere reddende
engeltjes hulp bij het tussendoor extra beslag maken, appeltjes schillen en beneden het restaurant
klaarzetten voor het diner (nogmaals: dank iedereen!).
De stapels pannenkoeken groeiden en groeiden. Met appel, rozijnen, spek, kaas, banaan, en
natuurlijk een extra grote stapel naturel. Zouden we dat wel op krijgen? Om 17.30 uur werd het tijd
om dat te testen. Hoewel onze ingrediënten nog niet op waren, waren de knorrende magen beneden
in het restaurant al bijna hoorbaar vanaf onze keuken op de eerste verdieping.
Een grote groep mensen had zich verzameld aan mooi gedekte tafels in het restaurant.
De stapels pannenkoeken werden verdeeld, en dat was het startsein!
Voor mijn gevoel waren de pannenkoeken binnen een kwartier al bijna op. Hier en daar
lag nog een naturelpannenkoek, maar veel keus was er niet meer! Met verbazing heb ik gekeken
naar de souplesse en snelheid waarmee pannenkoeken belegd werden, en zomaar verdwenen.
Mensen die een half uurtje later wilden aansluiten, hadden helaas pech. Gelukkig hadden we nog
een toetje: ijs, vruchtjes en slagroom! Ook dat ging er bij iedereen goed in.
Het eten was genieten, maar de geluiden achteraf misschien nog wel meer. De bedankjes (in vormen
van woorden of snoepjes) bleven komen. Dit pannenkoeken diner is zeker voor herhaling vatbaar!
Voor de volgende editie zoeken we in ieder geval alvast wat extra pannenkoekenbakkers, die dan
voor extra hoge stapels pannenkoeken kunnen zorgen!