Mijn naam is Leonie Schmale. Ik ben vorig jaar op Tuindorp Oost komen wonen, waar jong en oud samenwonen. De positieve interacties lopen langzaam op. Het begon bij de verpleging en de receptie. Altijd even kletsen bij binnenkomst of tijdens het passeren in de wandelgangen. Het contact met de oudere bewoners was in het begin moeilijk te krijgen, aangezien ik heel veel werk en vaak heel laat weer thuis ben. Nu dat ik een nieuwe baan heb is dit contact beter geworden. Ik heb meer tijd en ‘maak’ vooral veel tijd om mijn gang te leren kennen. In de ochtend wat eerder de deur uit voor het geval ik de buurvrouw tegen kom en met haar naar de lift loop. Tijdens dit loopje klets ik en vraag hoe de dag is gegaan.
Mijn tempo is altijd op standje lichtsnelheid en dat moet natuurlijk aangepast worden aan het tempo van mijn metgezel op weg naar de lift.
Door deze gesprekken kom ik veel te weten over wat er actueel is in het leven van mijn buren. Zoals de angst om te vallen en geen controle meer te hebben over je eigen evenwicht. Om niet in het negatieve te blijven hangen heb ik bedacht mooie teksten te verzamelen in het actuele thema van een buurvrouw of buurman. Bij het thema angst heb ik een stukje tekst uitgeprint, waar in staat dat we vechters zijn. In een bepaalde leeftijd heeft men al voor hetere vuren gestaan. Angst is iets wat men in de ogen kan kijken en met de mensen om je heen kan overwinnen. Deze teksten zijn bij sommigen binnen gekomen en sommigen hebben er geen behoefte aan. Helemaal niet erg, want ik leer mijn gang natuurlijk nog kennen. Wie heeft wel behoefte en tijd aan contact en wie niet.
Het voordeel dat ik heb, is dat ik op de 2e verdieping zit en dus veel oudere bewoners in mijn gang heb. Dat geeft mij de kans ‘als jongere’ de mogelijkheden te ontdekken binnen dit project. Uiteindelijk zijn wij er voor elkaar en moeten we voor iedereen de individuele behoeften vinden. Dat gaat niet heel snel. In het komende jaar dat ik hier nog kan wonen, wil ik daarin veel betekenen. Al is het de bekende kippensoep eten van een meneer op mijn gang, of mijn inspirerende teksten bij meerderen in het post vakje te gooien.
Mijn beeld over de vitaliteit van de meesten in huis moet nog gevormd worden. Sommigen zijn slecht te been, maar ik hield mijn hart vast toen een oudere meneer mij ging helpen met het sjouwen van een stoel. Alles ging prima, we hebben hem samen uitgepakt en in elkaar gezet. Het mooie hieraan was, dat hij op tv een interview heeft gegeven over de bij ons allen bekende documentaire’ Een Nieuwe Morgen’. Ik woonde er net en hij benoemde mij als de jonge dame die met allemaal reutemeteut binnen kwam lopen en hij niet twee keer nadacht om mij te helpen. Zo is mijn connectie binnen Tuindorp Oost gegroeid. Nieuwe mensen, inzichten en beweegredenen. Maak de tijd hoe druk je ook bent, je krijgt er veel voor terug!
Ik zou zo graag willen dat dit normaal in Nederland gaat worden. Jong en oud, de nieuwe generatie met de oude generatie combineren, zodat we de sterke kanten van beide generaties kunnen ontwikkelen en in synergie een geheel nieuwe manier van ondersteunen en participeren gaan creëren.
Bedankt voor de kans die ik heb gekregen om hier te mogen wonen en hierin veel mag betekenen.
Tot in de wandelgangen!
Leonie Schmale