Afgelopen weekend was het voor de vaste gasten helaas niet mogelijk om in het Saffierrestaurant te eten. Een somber vooruitzicht, omdat juist deze gasten vaak weinig alternatief hebben, want zelf koken zit er voor veel niet meer in. Zij waren dit weekend dus aangewezen op een boterhammetje in hun appartement.
Toen ik dit vrijdagmiddag hoorde van receptiemedewerker Menno geloofde ik mijn oren niet. Dat kan toch niet, drie dagen geen warm eten? Dat moet toch op te lossen zijn? Zeker met zoveel jonge mensen die het leuk vinden om te koken. Snel postte ik een oproep op onze Facebook groepspagina, die al snel overstroomde met mensen die op verschillende manieren wilden helpen. Zodoende ontstond er een clubje, die de zaterdag zou gaan koken. Samen met Menno en Helena zijn we die zaterdagochtend de vaste gasten gaan inlichten. “Er is toch warm eten vandaag. Helaas niet in het restaurant, maar wel in de Vredenburgzaal!” Boodschappen werden gedaan en borden en bestek werden uit alle hoeken verzameld. Één van de oudere dames had nog een hele set mokken voor de soep en een andere dame stelde haar serviesgoed beschikbaar. Steeds meer mensen droegen een steentje bij. Hoewel het een noodoplossing was, werd het steeds gezelliger met het voorbereiden bij de receptie.
Zaterdag om 16.30 uur kwamen de eerste gasten de Vredenburgzaal binnen. De tafels waren mooi gedekt en langzaam vond iedereen zijn plekje. Julia leverde een pan heerlijke tomatensoep af, wat een prima voorgerecht was. Daarna was er ruime keuze. Een heerlijke pastasalade van Anne Minou, mijn eigen hartige taart, een Italiaanse omelet van Mattia en een flinke pan zuurkool van Helena.
Even aftasten, al dat verschillende de eten… ook iets anders bereid dat misschien gewend. Hoe zou dat in de smaak vallen? “Het is niet goed gestampt…Oooh, het zijn stukjes appel, HEERLIJK!” “Zit er toch nog een hapje in de ovenschaal, het ziet er zo lekker uit?”
Ook voor Mattia was het een mooie kans om de bewoners van de Saffier te ontmoeten. Al snel vond hij een dame waarmee hij in het Spaans kon kletsen. Ook met handen en voeten ging het Engels goed af. En één van de dames vond alles zó lekker dat ze wel 3x heeft opgeschept.
De afwas was een gezellig boel en met een borreltje na het opruimen was het een gezellige avond.
Zondag was ik er zelf niet bij, maar zijn er ook weer heerlijke gerechte klaargemaakt. De jambalaya van Joanneke en de andijvie van Helena vielen goed in de smaak. Verder had Stan nog een heerlijke spaghetti gemaakt en Sanne een prachtige spinazielasagne. Ondanks dat ik er zelf niet bij kon zijn, heb ik alweer een hoop mooie en dankbare verhalen gehoord. “Ik snap niet waarom we hier nu eten en wat Mattia allemaal in het Engels zegt, maar het is fijn en gezellig!”, aldus één van de oudere bewoners.
Na alle mooie en leuke reacties zou het mooi zijn om dit vaker te doen. Gewoon omdat het zo gezellig en lekker is!
Geschreven door: Karlijn van den Dungen